Attica Blues van Archie Shepp is een van de protestnummers die verschenen als antwoord op de opstand in Attica-gevangenis op 9 september 1971. De opstand werd bloedig neergeslagen en het Amerikaanse rechtssysteem faalde aan alle kanten.
Attica opstand
Attica State Prison is een gevangenis in Wyoming County in de staat New York. Op 9 september 1971 voltrok zich daar een ramp. Er vond op een van de grootste en bloedigste gevangenisopstand ooit plaats in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Die opstand duurde maar liefst 4 dagen
Attica State Prison was berucht vanwege de barre omstandigheden waarin de gevangenen moesten leven. Gevangenen zaten gemiddeld 14 tot 16 uur in hun cel, ze kregen elke maand slechts één rol toiletpapier, er was slecht 63 cent per gevangene per dag gereserveerd voor voeding en de medische zorg was ronduit slecht. En met name de zwarte en Latino gevangenen en de werden bijzonder streng behandeld. Racisme heerste alom . Niet zo gek dat heel veel onvrede leefde onder de gevangenen. De sfeer was gespannen en de situatie grimmig. Het kon zo niet doorgaan! En na een klein incident slaat op 9 september 1971 de vlam in de pan. De gevangen komen in opstand. Ze krijgen de controle over een deel van de gevangenis en gijzelen 42 personeelsleden.
Law and order
Na vier dagen van onderhandelen, stemde de autoriteiten in met in totaal 28 eisen van de gevangenen ter verbetering van de leefomstandigheden in de gevangenis, zoals beter voedsel, goede medische verzorging, zinvolle tijdsbesteding en meer van dit soort zaken. Maar een van de gegijzelden, een cipier, overleed aan zijn verwondingen. Het was de tijd van president Nixon. Die had “Law and Order” hoog in het vaandel staan. Onderhandelen was voor softies. Handhaving en repressie was het devies. En dat gebeurde. Scherpschutters en staatspolitie beëindigden op 13 september de opstand door een massale schietpartij met veel kogels en traangas. Uiteindelijk werde 42 mensen gedood: 32 gevangenen en 10 bewakers. Bekijk hieronder een korte documentaire van de BBC over deze opstand.
Attica Blues: de muziek
De opstand sloeg over naar andere gevangenissen. Zo vonden er protesten en rellen plaats in gevangenissen in New York, Massachusetts, Indiana, Michigan, West Virginia en Georgia. Ook vonden er talloze bijeenkomsten plaats ter ondersteuning van de gevangenen. Bovendien kwamen activisten in actie tegen het racistische regime dat overal in de V.S. heerste. Zo sprak Angela Davis zich uit.
Ook in de muziekwereld was de verontwaardiging groot. Er werden diverse songs geschreven als reactie op deze brute actie. Hieronder heb ik drie van die protestsongs op een rijtje gezet.
#1 Attica Blues van Archie Shepp
In 1972 brengt jazzsaxofonist Archie Shepp het album Attica Blues uit met daarop het gelijknamige titelnummer. Een protestnummer en tegelijk een pleidooi voor rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid. Een song vol woede en energieke blaxploitation-achtige funk. En veel wah-wah gitaren, een pompende basgitaar, een rinkelende tamboerijn en de gospel-soulzanger Carl Hall (die op het album vermeld onder de alias Henry Hull), die de longen uit zijn lijf schreeuwt.
If I had the chance to make the decision
Every man could walk this earth on equal condition
Every child could do more than just dream of a star
Moms and sons and dads would see that I put—put an end to war
#2 Attica Massacre van Willie & West
In 1972 brengen Willie & West de protestsong Attica Massacre uit. Een stevig soulplaat met een heldere boodschap.
All we wanted were a few simple demands
A little better treatment and education programs
Instead we got soldiers with guns set to kill
#3 Attica State van John Lennon And Yoko Ono
Van John Lennon en Yoko Ono en hun Plastic Ono Band is het nummer Attica State. Het nummer verscheen in 1972 op het album Some Time in New York City. Lennon en Ono lieten zich in het nummer in scherpe bewoordingen uit over Amerikaanse rechts- en strafsysteem.
Media blames it on the prisoners
But the prisoners did not kill
“Rockefeller pulled the trigger”
That is what the people feelAttica state, attica state
We’re all mates with attica state
In december 1971 zong John Lennon het nummer Attica State tijdens een benefietconcert voor de families van de slachtoffers van de gevangenisopstand.
Attica Blues en meer gevangenis muziek
Het leven achter de tralies blijkt een goede voedingsbodem te zijn voor muziek. De ellende en rottigheid die je in de gevangenis meemaakt, biedt kennelijk veel muzikale inspiratie. Ik heb een aantal blogs geschreven over muziek uit de gevangenis. Je vindt ze hieronder.
Meer protest
Ik heb een voorliefde voor protestsongs. En ik heb dan ook heel wat albums en boelen van geëngageerde artiesten die zich uitspreken tegen racisme, tegen armoede, tegen de oorlog en strijden voor een betere wereld. Ik struin kringloopwinkels, platenbeurzen en online handelspagina’s als Marktplaats af om de mooiste protestplaten te vinden. En zo nu en dan zet ik ze te koop in de Boekenblues Shop. Bekijk hieronder de laatste 6 toevoegingen.
Bronnen: Attica Massacre, Historiek, Pitchfork, Wikipedia
