Outlaw

Outlaw van Eugene McDaniels werd oorspronkelijk uitgebracht in 1970. Het is country-rock-funk-folk album waarop hij flink tekeer gaat tegen onrecht en lafheid.

McDaniels was al vanaf zijn jeugd actief in de muziek. McDaniels begon als Gene McDaniels met gospel en in begin jaren ’60 maakte hij gladde soul met kabbelende achtergrondkoortjes en rijke orkestraties. Super braaf. Maar McDaniels dacht meer na, dan dat je aan die oppervlakkige muziek zou denken, Huh was zeer politiek bewust en maakte zich kwaad tegen onrecht. Na de moord op Martin Luther King Jr. verliet hij Amerika om in Zweden en Denemarken te gaan wonen en zich te concentreren op het schrijven van liedjes.

Toen hij in 1970 terugkeerde naar de Verenigde Staten, noemde hij zich niet langer Gene McDaniels, maar werd het Eugene McDaniels. Ook nam zijn muziek een compleet nieuwe richting. Outlaw is daar het bewijs van. Het is een vreemd album, maar wel erg goed. Het is bijna onmogelijk om het in één genre te vangen. Het is country, jazz, rock en funk. McDaniels omarmde de tegencultuur en brandende kwesties van die tijd. McDaniels wist dat hij met dit album geen commerciële topper te pakken had. Maar dat maakt hem niet uit: ‘I’m not out here to make any money. I’m out here to have some fun and tell the truth.'”

En op Outlaw gaat hij flink tekeer tegen onrecht en lafheid. Het album staat vol met slimme, scherpe teksten over rassenongelijkheid, klassejustitie en schijnheiligheid. Ook op de achterkant van de hoes laat hij zien waar hij staat. Hij schreef daarop de tekst:

under conditions of national emergency, like now, there are only two kinds of people—those who work for freedom and those who do not… the good guys vs. the bad guys.

Op dit album kreeg McDaniels de hulp van top-sessiemuzikanten Ron Carter (bas), Hugh McCracken (gitaar), Eric Weissberg (gitaar), Ray Lucas (drums), Buck Clarke (percussie) plus muzikaal leider Williams S. Fischer.

Op het openingsnummer, dat ook het titelnummer is, klinkt als een los country-rocknummer. Het gaat rebelse vrouwen die geen bh’s dragen, zich niet onderwerpen aan machismo en liever met de natuur leven en niet met de wet. Op dit nummer klinkt McDaniels een beetje als Mick Jagger. Welfare City is een lekker vrolijke meezinger. Hou je niet aan de regels, hang een beetje rond en rook een joint. En met het nummer Silent Majority kreeg McDaniels het aan de stok met vicepresident Spiro Agnew uit de regering van Nixon. Agnew belde persoonlijk met Atlantic Records om zijn beklag te doen over dit nummer en hij verzocht de platenmaatschappij om niet meer met McDaniels samen te werken.

De hoes straalt de boosheid van dit album uit. Daniels die zichzelf ook wel the left rev mc d noemde, draagt een cowboyhoed en heeft een bijbel in zijn hand. Hij wordt vergezeld door twee vrouwen. De een houdt een machinegeweer vast en de ander draagt ​​een munitiegordel. Een menselijke schedel links op de voorgrond versterkt de sfeer.

Specificaties

Artiest: Eugene McDaniels
Drager: LP
Label: Atlantic – SD 8259
Jaar: Begin 2000
Conditie Hoes: Ex
Conditie Vinyl: Ex
Tracks:

• Outlaw
• Sagittarius Red
• Welfare City
• Silent Majority
• Love Letter To America
• Unspoken Dreams Of Light
• Cherrystones
• Reverend Lee
• Black Boy