Onlangs heb ik de site Space Age Pop ontdekt. Het is geen Jazz, het is geen Rock en het is geen Pop… Maar wat is het dan wel?
Space Age Pop uitgelegd
Het is geen Jazz. Daar is het niet serieus genoeg voor. Het is geen Rock, want daar is het te ingewikkeld voor. Het is geen Pop, want daar is weer het te exotisch voor. Maar wat is het dan wel?
Het is Exotica. Het is Space Age Bachelor Pad Music en Jet Set Pop. Maar het is ook The Now Sound, Cocktail Music, Incredibly Strange Music en zelfs Outsider Music. Maar dan weet je nog nog niet veel. Het genre laat zich niet makkelijk classificeren. Het is in ieder geval altijd een beetje kitsch en ligt eenvoudig in het gehoor. Het was met name in de jaren ’50 en ’60 populair en heeft altijd een optimistische klank en is nooit zwaar op de hand. Het is geen muziek voor zielige arme sloebers, maar het is probleemloze muziek die te horen is op een cocktailfeestje op een luxe jacht in Saint Tropez vol met vrolijke jet setters. De muziek doet denken aan James Bond, klinkende Martiniglazen, kitscherig geluk en verre reizen.
Albumhoezen
De albumhoezen hebben vaak te maken met ruimtevaart en exotische andere culturen. Destination Moon van The Ames Brothers uit 1958 heeft zo’n space hoes. En ook de albumhoes van Other Worlds Other Sounds van Esquivel uit 1958 is op en top Space Age Pop.
Space Age Pop voorbeelden
De beste manier om uit te leggen wat deze muziek nu precies behelst, is door het te beluisteren. Daarom hieronder drie tracks die dit muzikale genre kunnen uitleggen. Allereerst het nummer Into Space dat verscheen op het album Fantastica – Music From Outer Space van Russ Garcia and His Orchestra uit 1958. Het is een schoolvoorbeeld van dit genre. Luister zelf maar.
Een ander voorbeeld is het nummer Chinatown My Chinatown van David Carroll. Dit verscheen op het album RePercussion uit 1959.
Een laatste voorbeeld is Overseas Operator van Hash Brown and his Ignunt Strings uit 1962.
Bronnen: SpaceAgePop, Space Age Pop A Go Go, Stereophile, Wikipedia